Celem naszego projektu jest konserwacja zachowawcza najcenniejszej
części zbioru zabytkowych czasopism Biblioteki Elbląskiej, zawierającej
czasopisma wydane do 1800 roku (144 tytuły w 1163 woluminach), a także jednego tytułu najważniejszej XIX-wiecznej gazety elbląskiej (5 wol.).
Starodruczną część zbioru czasopism stanowią głównie
roczniki, które w swej formie przypominają inne książki XVIII-wieczne. Ich
oprawy są analogiczne do opraw XVIII-wiecznych książek (półskórki, oprawy
papierowe lub pergaminowe). Wysokie zanieczyszczenie księgozbioru, związane z
jego burzliwymi dziejami jest generalnie największym jego problemem. Wpływa ono
istotnie na estetykę druków, lecz ma również zasadnicze znaczenie dla
bezpieczeństwa ich przechowywania. Stan zachowania woluminów jest bardzo
zróżnicowany. Egzemplarze XIX-wiecznej
gazety „Elbinger Zeitung” (5 wol.) stanowią odrębne zagadnienie konserwatorskie.
Inne są zarówno użyte materiały jak i forma tych gazet. Papierowym podłożem
tych czasopism nie jest już papier czerpany z surowca szmacianego, lecz papiery
powstałe w produkcji maszynowej, posiadające inny skład włóknisty (w tym już
masy drzewne), przeklejone innymi klejami (kleje syntetyczne, kalafoniowe), co
ma wpływ na znaczące różnice stanu zachowania. Technologiczne zmiany w
produkcji papieru przyczyniły się do powstania charakterystycznych zniszczeń,
których przyczyną jest obniżony odczyn pH. Powoduje on zmiany fizykochemiczne
skutkujące depolimeryzacją łańcuchów celulozy, prowadzącą dalej do znacznego
obniżenia a nawet utraty własności wytrzymałościowych (kruchość arkuszy) oraz
zmian optycznych (silnego zażółcenia kart). Dodatkowym czynnikiem
przyspieszającym uszkadzanie papierów jest duży format arkuszy (ok. 36 x 48 cm ) utrudniający
manipulowanie nimi.
W ramach naszego projektu ustalenie odpowiedniej metodyki
prac konserwatorskich poprzedzone jest specjalistycznymi badaniami. Zaproszeni przez nas specjaliści wykonali następujące badania:
1. Analizę archeometryczną papierów przeprowadzili dr Jolanta Czuczko i dr Tomasz Kozielec – specjaliści z Zakładu Konserwacji Papieru i Skóry UMK w Toruniu. Analiza obejmowała następujące badania:
odczynu pH, składu włóknistego, stopnia zwilżalności papierów, rodzaju i
stopnia przeklejenia, badania kolorymetryczne, ocena własności
wytrzymałościowych, analiza cech strukturalno – wymiarowych, skład
pierwiastkowy.
2. Analizę światłotrwałości przeprowadził dr hab. Tomasz Łojewski z Katedry Chemii Nieorganicznej AGH w Krakowie. Do analizy światłotrwałości papieru zastosowana została metoda microfedometrii - nowatorska technika analityczna stosowana do oceny stanu zachowania zabytkowego
papieru, monitorowania skuteczności zabiegów konserwatorskich i precyzyjnego
określenia zasad profilaktyki w dalszym przechowywaniu i użytkowaniu zabytków.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz